„Nomad visa” 2025: które państwa faktycznie wpuszczają przedsiębiorców i na jakich warunkach.

To jest duży, praktyczny przewodnik dla przedsiębiorców, freelancerów i kontraktorów B2B, którzy chcą legalnie mieszkać poza Polską i pracować zdalnie na rzecz klientów zagranicznych. Bez linków, bez marketingowych obietnic. Tylko to, co w 2025 roku realnie działa: typowe progi dochodu, czas pobytu, zasady dotyczące klientów lokalnych, rodziny, podatków, bankowości oraz ścieżki alternatywne, gdy „nomad visa” w danym kraju nie wystarcza.

1) Co rządy rozumieją przez „digital nomad”

W zdecydowanej większości przypadków państwo wpuszcza Cię, jeśli:

• masz stały, przewidywalny dochód zagraniczny (etat poza krajem, kontrakty B2B, przychody spółki z innej jurysdykcji),

• nie zamierzasz świadczyć usług na rynek lokalny (to najczęstszy warunek),

• posiadasz ubezpieczenie zdrowotne na cały okres,

• możesz okazać historię wpływów (często z 3–12 miesięcy) albo oszczędności.

Istnieją dwie duże rodziny rozwiązań:

1. Wiza pobytowa dla pracy zdalnej (typowa „digital nomad visa”).

2. Rezydencja czasowa samozatrudnienia (freelance/self-employment) – prawnie nie nazywa się „nomad visa”, ale dla przedsiębiorcy bywa lepsza, bo pozwala fakturować lokalnie.

2) Szybka ściąga kryteriów, które naprawdę decydują

• Dochód minimalny. Najczęściej liczony miesięcznie (euro/dolary), zwykle na poziomie od ok. 2–3 tys. EUR (tańsze kraje UE) do 4–5 tys. EUR (droższe) i wyżej w programach premium (Azja).

• Historia wpływów. Zazwyczaj 3–6 miesięcy, czasem ostatnie 12 miesięcy, na koncie w Twoim imieniu.

• Zakaz lokalnych klientów. W wielu programach przychód musi pochodzić spoza kraju pobytu.

• Czas pobytu. Klasycznie 6–12 miesięcy z możliwością odnowienia. Wyjątki dają 2–5 lat, a nawet 10 lat w programach „long-term”.

• Rodzina. Coraz więcej programów dopuszcza małżonka i dzieci, zwykle podnosząc próg dochodu o 15–30%.

• Podatki. „Nomad visa” to status imigracyjny, nie podatkowy. Jeżeli faktycznie mieszkasz w danym kraju ponad lokalne progi (np. 183 dni) lub przenosisz tam „centrum interesów życiowych”, możesz stać się jego rezydentem podatkowym – niezależnie od etykiety wizy.

3) Europa – programy stabilne i lubiane przez przedsiębiorców

Portugalia – D8 (telepraca)

• Dla kogo. Etat poza Portugalią, własna spółka zagraniczna lub freelancing na rzecz klientów spoza Portugalii.

• Próg dochodu. W praktyce wielokrotność płacy minimalnej – zazwyczaj wysoki pułap kilku tysięcy euro miesięcznie (liczony brutto).

• Czas. Zwykle 12 miesięcy z opcją przejścia do pobytu.

• Plusy. Integracja z UE, stabilny proces, możliwość sprowadzenia rodziny.

• Minusy. Wymogi dochodowe i dokumentacyjne potrafią być szczegółowe.

Hiszpania – telepraca (DN)

• Dla kogo. Etat poza Hiszpanią, przedsiębiorcy i freelancerzy z przychodem głównie zagranicznym.

• Próg dochodu. Najczęściej około dwukrotności hiszpańskiej pensji minimalnej (realnie kilka tysięcy euro miesięcznie).

• Czas. 1 rok z opcją odnowienia i wieloletniego pobytu.

• Plusy. Dobra infrastruktura, szkoły międzynarodowe, klimat.

• Minusy. Różnice interpretacyjne między placówkami, trzeba pilnować dokumentów.

Włochy – Digital Nomad / Remote Worker

• Dla kogo. Specjaliści „high-skilled” na etacie poza Włochami lub w modelu freelance/B2B.

• Próg dochodu. Roczny, na poziomie kilkudziesięciu tysięcy euro.

• Czas. 1 rok z odnowieniami.

• Plusy. Jasne zasady, szerokie rozpoznanie programu.

• Minusy. Konieczność wykazania kwalifikacji i ubezpieczenia.

Estonia – Digital Nomad Visa

• Dla kogo. Praca zdalna dla pracodawcy zagranicznego, własna firma poza Estonią, freelancing z klientami zagranicznymi.

• Próg dochodu. Wysoki miesięczny netto – realnie jeden z najwyższych w UE.

• Czas. Do 12 miesięcy.

• Plusy. Bardzo precyzyjne zasady, sprawna administracja.

• Minusy. Wysoki próg; program stricte „non-local”.

Grecja – Digital Nomad Visa

• Dla kogo. Zatrudnienie lub działalność poza Grecją.

• Próg dochodu. Netto, poziom kilku tysięcy euro miesięcznie; zwykle wzrost progu przy rodzinie.

• Czas. Wiza → karta pobytu do 2 lat z odnowieniem.

• Plusy. Przyjazny koszt życia, klimat.

• Minusy. Trzeba pilnować definicji dochodu „netto”.

Malta – Nomad Residence Permit (NRP)

• Dla kogo. Etat, B2B lub własna firma poza Maltą.

• Próg dochodu. Roczny brutto – relatywnie wysoki.

• Czas. 1 rok z odnowieniami.

• Plusy. Jasny zakaz lokalnego zatrudnienia – program jest przejrzysty.

• Minusy. Koszt życia i wynajmu, próg dochodowy.

Chorwacja – Temporary Stay of Digital Nomads

• Dla kogo. Praca zdalna wyłącznie dla podmiotów zagranicznych.

• Próg. Albo miesięczny dochód, albo oszczędności na 12 miesięcy (z góry).

• Czas. Do 12 miesięcy, bez „odnawiania w nieskończoność” bez przerwy.

• Plusy. Prosta konstrukcja dowodu środków.

• Minusy. Wymagana przerwa między kolejnymi pobytami.

Węgry – White Card

• Dla kogo. Praca zdalna dla zagranicznego pracodawcy/kontrahentów.

• Próg dochodu. Najczęściej miesięczny netto z historią wpływów (zwykle pół roku).

• Czas. 1 rok + 1 rok.

• Plusy. Centralna Europa, dobre loty.

• Minusy. Twardy zakaz lokalnych klientów.

Cypr, Łotwa, Islandia

• Cypr. Próg netto rzędu kilku tysięcy euro miesięcznie, rodzina dopuszczalna po podniesieniu progu.

• Łotwa. Wymóg relatywnie wysokiego dochodu, silne podkreślenie „bez klientów lokalnych”.

• Islandia. Wiza długoterminowa, ale krótszy maksymalny pobyt (zwykle pół roku) i bardzo wysoki próg dochodu.

4) Bliski Wschód i Azja – programy o wysokim prestiżu i progach

Zjednoczone Emiraty Arabskie – Remote Work / Virtual Work

• Dla kogo. Etat poza ZEA, freelancerzy i właściciele firm z przychodem zagranicznym.

• Próg. Najczęściej kilka tysięcy dolarów miesięcznie (dolna granica bywa komunikowana niżej dla samozatrudnionych, ale bezpiecznie planować wyżej).

• Czas. 1 rok z odnowieniami.

• Plusy. Ekosystem biznesowy, szkoły międzynarodowe, łatwo otworzyć konto po uzyskaniu rezydencji.

• Minusy. Ubezpieczenie i koszty życia do uwzględnienia w budżecie.

Tajlandia – LTR (Work-From-Thailand Professional)

• Dla kogo. Specjaliści i kontraktorzy z wysokimi kwalifikacjami.

• Próg. Roczny i wysoki (z możliwością obniżenia przy spełnieniu warunków dotyczących kwalifikacji).

• Czas. Nawet 10 lat (5+5).

• Plusy. Stabilność i długość pobytu.

• Minusy. Wysokie bariery wejścia.

Japonia – Digital Nomad (Specified Activities)

• Dla kogo. Osoby z wysokim rocznym dochodem i ubezpieczeniem obejmującym Japonię.

• Czas. Do 6 miesięcy (bez przedłużenia).

• Plusy. Bezpieczeństwo, infrastruktura.

• Minusy. Krótki horyzont czasowy, brak pracy dla japońskich podmiotów.

Korea Południowa – programy „workation” / DN

• Dla kogo. Osoby z wysokim rocznym dochodem, praca wyłącznie dla zagranicy.

• Czas. Zwykle 1 rok + 1 rok (limit 2 lata).

• Plusy. Infrastruktura, edukacja.

• Minusy. Wysokie progi i wymagania ubezpieczeniowe.

Malezja – DE Rantau

• Dla kogo. Zawody cyfrowe (IT, marketing, design, product, itp.).

• Próg. Roczny, raczej przystępny jak na region.

• Czas. 12 + 12 miesięcy.

• Plusy. Pragmatyczny proces, dobry koszt życia.

• Minusy. Program sektorowy (trzeba mieścić się w aktywnościach cyfrowych).

Indonezja – warianty „remote worker”

• Dla kogo. Praca zdalna na rzecz zagranicy; w praktyce wykorzystywane są odpowiednie wizy/pozwolenia czasowe.

• Uwaga. Zasady i praktyka zmieniają się częściej niż w UE – zawsze weryfikuj aktualne kategorie i sponsorów wizowych.

5) Ameryka Łacińska i Karaiby – prostota i korzystne otoczenie

Kostaryka – DN

• Próg. Miesięczny (dla singla) lub wyższy przy rodzinie, realnie bardzo przystępny.

• Czas. 1 rok + 1 rok.

• Podatki. Dochód zagraniczny w ramach programu bywa traktowany preferencyjnie.

• Profil. Dla przedsiębiorców z dolarowym przychodem i rodziną – świetny stosunek jakości do warunków.

Barbados – Welcome Stamp

• Próg. Roczny, umiarkowanie wysoki.

• Czas. 12 miesięcy z możliwością odnowienia.

• Profil. Szybko, prosto, dla osób z pewnym budżetem.

Meksyk – rezydencja czasowa (zamiast „DN”)

• Model. Zamiast typowej DN: rezydent czasowy na podstawie dochodu albo oszczędności.

• Plusy. Elastyczne życie, duży rynek, możliwość działalności lokalnej (przy spełnieniu warunków).

• Minusy. Różne praktyki konsulatów i kursy referencyjne.

6) Podatki i prawo pracy – co musisz zrozumieć, zanim złożysz wniosek

• Status imigracyjny ≠ rezydencja podatkowa. Możesz legalnie przebywać na „nomad visa”, a mimo to stać się rezydentem podatkowym przez liczbę dni, rodzinę, mieszkanie, główne źródło przychodów i majątek.

• Umowy o UPO i test „centrum interesów życiowych”. Jeśli działasz wielojurysdykcyjnie, zaplanuj kalendarz pobytu i dokumentację (umowy najmu, szkoły dzieci, rachunki, ubezpieczenia), aby uniknąć kolizji rezydencji.

• Klienci lokalni. W wielu programach ich posiadanie jest zakazane lub bardzo ograniczone. Gdy chcesz pracować lokalnie, celuj w pozwolenie samozatrudnienia zamiast DN.

• Składki i ubezpieczenia. Część krajów wymaga polisy o minimalnym zakresie/kwocie. Zadbaj o dokument potwierdzający ciągłość polisy.

7) Bankowość, mieszkanie, szkoły – życie po decyzji

• Konto bankowe. Wiza DN nie zawsze gwarantuje onboarding. Zazwyczaj pomaga karta pobytu lub lokalny numer identyfikacyjny. Przygotuj: źródło środków, kontrakty, faktury, umowę najmu, rachunki.

• Wynajem. Rezydencja (karta) zwykle ułatwia najem długoterminowy i rejestrację prądu/Internetu.

• Rodzina. Większość programów dopuszcza łączenie rodzin – pamiętaj o dodatkowym progu dochodu, aktach stanu cywilnego, tłumaczeniach i apostille.

• Szkoły. W metropoliach z DN (Lizbona, Barcelona, Dubaj, Kuala Lumpur) szkoły międzynarodowe mają listy oczekujących – rezerwuj wcześniej.

8) Jak wybrać właściwy program: decyzjomat dla przedsiębiorcy

A. Chcesz mieć długi pobyt i najwyższą stabilność.
→ Patrz: Tajlandia LTR, wybrane programy UE z prostą ścieżką do karty pobytu (Hiszpania, Portugalia), ZEA (odnowienia co rok, ale wysoka jakość życia).

B. Twój przychód to 3–5 tys. EUR miesięcznie, pracujesz B2B lub kontraktem i nie potrzebujesz klientów lokalnych.
→ Patrz: Grecja, Chorwacja, Węgry, Cypr.

C. Chcesz fakturować lokalnie i budować rynek na miejscu.
→ Nie „DN”, tylko samozatrudnienie (np. odpowiednik „freelance permit”, „trade licence”, „żywność/prowadzenie działalności” zależnie od kraju) lub docelowo spółka.

D. Jedziesz z rodziną.
→ Sprawdź osobno: możliwość łączenia rodzin, wymaganą powierzchnię mieszkania, progi dochodu „+małżonek/+dziecko”, obowiązki szkolne i ubezpieczenia.

E. Chcesz zoptymalizować podatki bez ryzyk.
→ Ułóż kalendarz dni (gdzie i ile przebywasz), oceń, gdzie masz „centrum interesów życiowych”, sprawdź umowy o UPO i ewentualne przepisy CFC dla spółek.

9) Budżet: ile to naprawdę kosztuje (ramy)

• Opłaty państwowe: wiza/karta pobytu, zmiana statusu, pobranie biometrii, czasem opłata za badania lekarskie.

• Ubezpieczenie zdrowotne: rocznie od kilku setek do kilku tysięcy (zależnie od kraju, wieku, zakresu, rodziny).

• Tłumaczenia i legalizacje: apostille, tłumacz przysięgły, kurierzy.

• Usługi doradcze/pośrednik: od symbolicznych kwot po kilka tysięcy w skomplikowanych sprawach.

• Koszty życia: czynsz, depozyt, wyposażenie, szkoła, samochód/transport.

• Poduszka bezpieczeństwa: co najmniej 3–6 miesięcy kosztów życia + jednorazowe opłaty imigracyjne.

10) Najczęstsze błędy (i jak ich uniknąć)

1. Mylenie przychodu brutto z dochodem netto. Sprawdź, co ma na myśli urząd.

2. Za krótka historia wpływów. Uzbieraj stabilne 3–6 miesięcy, najlepiej na koncie osobistym.

3. Brak polisy zgodnej z wymogami (suma, terytorium, okres).

4. Klienci lokalni „na próbę”. To potrafi złamać warunki wizy.

5. Brak planu podatkowego. Nomad visa nie daje immunitetu podatkowego.

6. Niespójność dokumentów. Różne nazwiska, adresy, daty w CV, dyplomach, kontraktach.

7. Brak rezerw czasu. Zdarzają się opóźnienia wydruku karty, biometrii, terminy konsularne.

11) Check-lista wnioskowa (uniwersalna)

• Paszport z długą ważnością, zdjęcia biometryczne.

• CV, profil zawodowy, ewentualne certyfikaty/portfolio.

• Umowa o pracę poza krajem lub kontrakty B2B, dokumenty spółki.

• Wyciągi bankowe potwierdzające dochód w wymaganej wysokości i okresie.

• Oszczędności (jeśli program dopuszcza wariant „savings”).

• Ubezpieczenie (zakres i suma zgodne z wymogami; dla rodziny – dla wszystkich).

• Dowód zakwaterowania (rezerwacja/najem), w niektórych krajach dopiero po przyjeździe.

• Tłumaczenia przysięgłe i apostille (jeśli wymagane).

• Zaświadczenie o niekaralności (czasem potrzebne).

• Wnioski rodzinne (akty małżeństwa/urodzenia, tłumaczenia).

12) Harmonogram wdrożenia – plan 30/60/90 dni

Dni 1–10. Wybór kraju i ścieżki (DN vs. samozatrudnienie). Lista wymagań, audyt dokumentów, plan podatkowy i ubezpieczeniowy.
Dni 11–20. Zbieranie wyciągów, tłumaczeń, polisa; umawianie terminów konsularnych/biometrii.
Dni 21–30. Złożenie wniosków, opłaty, przygotowanie mieszkania tymczasowego i szkoły (jeśli rodzinne).
Dni 31–60. Przyjazd, meldunek/rejestr właściwy dla kraju, biometria, karta pobytu.
Dni 61–90. Konto bankowe, numer identyfikacyjny, umowa najmu długoterminowa, rejestracja ubezpieczenia lokalnego (jeśli wymagane), ewentualne „dołączenie” rodziny.

13) Kiedy „nomad visa” nie wystarczy

• Potrzebujesz umów z klientami na miejscu lub chcesz zatrudniać.

• Dążysz do stałego pobytu w 3–5 lat i jasnej ścieżki naturalizacji.

• Twój sektor wymaga licencji zawodowej (medycyna, prawo, część usług finansowych).
  Wtedy celuj w pozwolenia samozatrudnienia, spółkę (free zone / onshore) albo programy rezydencyjne dla przedsiębiorców/inwestorów.

Podsumowanie

• W 2025 roku „nomad visa” to dojrzała kategoria, ale jej DNA to dochód z zagranicy i brak klientów lokalnych.

• Najbardziej „przyjazne przedsiębiorcy” są programy: Hiszpania, Portugalia, Grecja, Chorwacja, Węgry, Malta w UE; ZEA, Malezja, Tajlandia w Azji; Kostaryka, Barbados w Ameryce.

• Jeśli chcesz fakturować lokalnie lub budować długoterminową rezydencję, rozważ samozatrudnienie zamiast DN.

• Zanim ruszysz: przygotuj historię wpływów, polisę, tłumaczenia, plan podatkowy i kalendarz pobytu. To nie są dodatki – to elementy, na których urzędnicy opierają decyzję.

Powodzenia w wyborze jurysdykcji. Jeśli podasz mi swój budżet miesięczny, model pracy (etat/B2B/własna spółka), liczbę osób na utrzymaniu i horyzont czasowy, przygotuję gotowy shortlist i listę kroków „od jutra”.